Stel je eens voor. Je bezit een onooglijk, groot pand dat al jaren zo goed als leeg staat. Het liefst wil je er iets van maken waar je trots op bent. Waar je buurt, je stad trots op is. Wat doe je dan? Ga je zelf aan de slag? Vraag je de buurt om mee te denken? Of de hele stad?!
Zo staat gemeente Breda voor de dubbele opgave om in de tijdelijkheid een nieuwe bestemming te vinden voor het voormalige belastingkantoor. En graag met een interactieve teruggave voor de omgeving. Te vroeg voor een definitieve bestemming vanwege het omgevingsplan dat nog steeds in ontwikkeling is. Te makkelijk is de oplossing die wordt voorgedragen in het slopen-voor- nieuwbouw. Dat is niet meer van deze duurzame tijd waarin we steeds meer terechtkomen.
Kan je het ooit goed doen, als gemeente? Hoe bepaal je welke behoefte prioriteit heeft? Ga je samen met omwonenden co-creëren om de leefbaarheid in de wijk een verfrissende impuls te geven? Kies je voor economische groei en laat je lokale ondernemers een dynamische werkzone inrichten? Of is er meer behoefte aan buitenshuis genieten en ontspannen zodat dit gebied exclusief tot een leisure zone kan worden omgetoverd? De wensen van mensen, bedrijven en overheid op deze centrale plek in de stad zijn onmetelijk en vaak onverenigbaar. Althans, zo lijkt het. Of kan je daar op een slimme manier een nieuwerwets systeem voor inzetten, dat op een vloeibare manier een smeltkroes maakt van deze verschillende onderdelen van de omliggende
samenleving?
Misschien is placemaking inderdaad een slim gekozen oplossing. Samen starten zonder kaders. Een meegroeiend concept waarin een ecosysteem kan ontstaan met een gezonde biodiversiteit. Waarin de noodzakelijke voorwaarden bekend zijn en verder zo min mogelijk wordt ingegrepen in het natuurlijke proces. Loslaten en delen, samen verantwoordelijk voor het levendige systeem waarin huurders gedijen, groeien en waar mogelijk samenwerken. Een initiële basisopzet als fundering, zonder bedrijfsonderwerp als kader. Helder genoeg zodat potentiële huurkandidaten zich herkennen en hun initiatief of bedrijf willen voorstellen in een pitch. Ruim genoeg om de breedte te kunnen behouden die wordt vertegenwoordigd in de verscheidenheid van de omgeving. En
concreet genoeg zodat er snel in een doe-modus kan worden overgegaan.
Opgedane inspiratie spoort aan. Zo gauw mogelijk aan de slag met deze potentiële hotspot. Die grijze plek aan de groene singel, waar ooit de blauwe brieven vandaan kwamen. Snel van belasting naar teruggave? Hoe doe je dat, samen? Wat krijg je ervoor terug? Wat wil de stad ervoor terug…
Foto: dakterras belastingkantoor – Ton Gjeltema ©