Zomer in de stad. Breda loopt leeg, ik blijf. Ik geniet van de rust, werk lekker door, zit de hittegolf uit. De stad warmt op, droogt uit. Wie nog in Breda is, trekt naar de parken, zoekt verkoeling in de schaduw van bomen en bij het water.
Vroeg in de ochtend komen mussen, mezen en een enkel roodborstje in de tuin ontbijten. Ze pikken beestjes uit de klimop en kruimels van de grond. Bij onraad – een kat, een mens – vliegen ze en masse op, op zoek naar een schuilplek in een dichte heg of struik. Nerveus gekwetter.
Ik lees over de eikenprocessierups, die fietsers en wandelaars belaagt. Buren die een weekendje met de kinderen naar de Efteling zijn geweest, komen terug met armen vol rode bultjes. Op mijn wandelingen met de hond heb ik de plastic linten die de nesten aangeven nog niet gespot, geen harige nesten gezien in de eiken in het Van Sonsbeeckpark.
Het is stil op straat. In de singel zwemt een bever. Glinsterende rug, brede, platte staart. Ik kan mijn ogen niet geloven, twijfel, maar hoor dan dat buurtgenoten hem ook hebben gezien. Misschien een jongvolwassen dier, op zoek naar een eigen jachtgebied. Begin 2018 werd bij Breda voor het eerst een bever gespot, in het buitengebied tussen de Haagse Beemden en Terheijden, dit voorjaar nestelde een paartje bij het Haagse Beemdenbos. Ze komen uit de Biesbosch en zijn stroomopwaarts de rivier de Mark opgezwommen.
Bijzonder, maar niet zo vreemd als de verdwaalde zeehond die in 1981 twaalf dagen bij het Ginneken in de Mark rondzwom en op een bootje in de zon lag, voor het dier naar de Zeehondencrèche in Pieterburen verkaste en uiteindelijk werd losgelaten in de Waddenzee. De zeehond, door buurtbewoners Moby Dick gedoopt, kreeg een eigen standbeeld bij de Koningin Emmalaan.
De wind draait, het weer slaat om. Zware buien. Op een straat tussen twee vijvers is het na de regen een komen en gaan van rode rivierkreeften, een exoot die zich zowel in het water als over land beweegt. Ik tel er minstens twaalf. Een kraai heeft het ook gezien. Hij landt, zet zijn poot op de rug van een kreeft en kraakt het pantser met zijn snavel. De kreeft spartelt, zwaait vervaarlijk met zijn felrode schaar en valt dan stil.
Zomer in de stad.
foto: © fotosloep.nl