Kun je nog verrassende plekken ontdekken in je eigen stad? Ik fotografeer graag bruggen, viaducten en andere infrastructuur die door hun expressieve vorm en lijnenspel sterke beelden opleveren. Vaak vanaf afstand om overzicht te creëren, maar zodra je onder een brug komt betreedt je een andere wereld. Hier ben je zowel binnen en beschut als buiten en onderdeel van een weids landschap. Die dubbele betekenis herken ik van plekken als kloostergangen, veranda’s en patio’s,
waar je ook zowel binnen als buiten bent.
Vanonder een viaduct heb je vaak een prachtig uitzicht op de stad of het landschap, met het brugdek en de kolommen als kader. De constructie is hier het best te ervaren, met de auto’s of de treinen op veilige afstand boven je. Daarnaast zijn dit soort plekken een beetje spannend, je weet nooit wie of wat je aantreft. Het zijn onbepaalde plekken zonder betekenis, of eigenlijk geen plekken maar restruimtes.
De laatste tijd is er meer belangstelling voor architectuur uit de jaren ’60 en ’70, vaak met beton in de hoofdrol. Dit zogenaamde brutalisme wordt nog vaak verguisd en wordt mede daardoor ook vaak gesloopt. In Breda heb je de Moerlakenbrug. Ik denk dat deze brug ook onder deze categorie valt en het is een opvallende brug. Van bovenaf gezien is het een oninteressante en functionele plank over de Mark. Beneden valt echter de expressieve betonnen draagconstructie op, met het gestileerde betonnen dek dat erop rust. De ruimtelijke beleving is monumentaal en het aanzicht is sierlijk, het brugdek lijkt te zweven boven de kolommen.
De brug is verder doelmatig en juist niet expressief ontworpen. Dat zie je aan het brugdek dat beton uitspaart waar het niet nodig is, mogelijk om kosten en gewicht uit te sparen. De v-vormige kolommen wijken echter af van de ronde of vierkante kolommen die je doorgaans op dit soort plekken ziet. Van onder de brug heb je een prachtig en weids uitzicht over de Mark. Een verrassende plek dus en dicht bij huis.
afbeelding: Ton Gjeltema