Het is hartje zomer, en Breda zucht; het is heet en droog. Zodra je de deur uitstapt, slaat de hitte je tegemoet. De stad heeft hittestress. Op warme dagen kan de temperatuur in de stad tot wel zeven graden hoger oplopen dan op het platteland. Maar ook in de stad zelf kan de temperatuur erg verschillen, afhankelijk van water, wind, schaduw en groen; met name op versteende plekken kunnen zogenaamde warmte-eilanden ontstaan. Je kent het wel. Wachtend voor een stoplicht op een druk kruispunt, asfalt overal, is het bijna niet uit te houden. Maar zodra je een park induikt, waar veel groen is, en water – het Van Sonsbeeckpark, het Valkenberg -, voelt het meteen een stuk aangenamer.
Veel Bredanaars zijn de stad uit deze weken, het is stiller dan normaal. Maar het water blijft trekken; het aantal bootjes op de Bredase singels lijkt, sinds de coronacrisis is begonnen, te zijn geëxplodeerd. Met name op donderdag, vrijdag en zaterdag is het vanaf een uur of vijf erg gezellig, maar ook echt druk op het water. Te druk soms. Bredanaars met hun eigen bootje, toeristen in rondvaartboten, suppers die er tussendoor laveren en huurboten die een rondje doen. Schippers, niet altijd even ervaren, moeten capriolen uithalen om elkaar, groepjes suppers en de walkant te ontwijken. Op de huurbootjes vaak groepen met louter mannen of vrouwen, veel bachelorparties. Dat betekent mannen in onesies, vrouwen met sluier en sjerp, af en toe een piemelpak. De vrouwen in pastel, bloemetjesjurken, klinken met prosecco en zingen de bride-to-be met zelfgemaakte teksten toe. De mannen drinken bier en brullen mee met Hollandse hits.
‘Draai geen harde muziek, ’ zegt de Informatiekaart Water van de gemeente Breda. ‘Vaar alcoholvrij.’ Na een uurtje varen (het gebruikelijke rondje voor de huurboten is ongeveer anderhalf uur) zijn de kelen schor, de kratjes leeg en de blazen vol. Het enige openbare toilet onderweg is in park Valkenberg, bij de Koningssteiger, redelijk aan het begin van de route. Elders mag niet worden aangemeerd en van boord gegaan, leert de Informatiekaart. Dat betekent in de praktijk dat, zo’n uurtje in de route, het ene na het andere bootje provisorisch tussen de huizen aanlegt en de mannen (en sporadisch een vrouw) hun blaas legen in het gras of tegen een boom. Keer op keer op keer. Je zou hopen dat de gemeente, samen met de bootverhuurders, ervoor zorgt (of er minstens over nadenkt) waar al die vrolijke vaarders onderweg terecht kunnen voor de hoognodige plaspauze, zodat het voor iedereen leuk blijft in de stad. ‘Denk aan de omwonenden,’ zegt de Informatiekaart. Die krijgen van al die brallende, pissende mannen hittestress.
afbeelding: InBreda